Alweer een superieure Italiaanse jazzgroep, dit maal bestaande uit Francesco Venerucci op piano met Javier Girotto op sopraan- en baritonsaxofoon en fluit, Jacopo Ferrazza op contrabas en Ettore Fioravanti op drums.

Het album gaat van start met “I Funamboli” (De koorddansers), het is gebaseerd op de film Les Enfants du Paradis (1945) van Marcel Carné. Francesco opent met weemoedige pianoklanken waarna Javier invalt op sopraansax gevolgd door Jacopo met soepel basspel, een waar genot om te beluisteren. “Il Tempo Stinge”(De tijd dringt) verwijst naar Tempus Fugit van Bud Powell en ook naar il tempo è tiranno van schrijver Jorge Luis Borge die ook schreef… musica, misteriosa forma del tempo. Het nummer ontwikkelt zich gestaag met Javier ditmaal op baritonsax, een van mijn favoriete saxofoons en Javier kan er prima mee overweg. Hij is weer te horen op de sopraansax in “El Chiquiriño” (De kleine jongen), een vrolijk huppelende melodie die zorgt voor zonneschijn in deze sombere tijd.

“Just a Ballad” spreekt voor zich, Francesco opent met lieflijke klanken waarna Javier de bariton weer ter hand neemt en de luisteraar laat wegdromen met welluidende klanken, een en al romantiek. Ook in “Le Stagioni” (De seizoenen) is de romantiek niet ver weg, je waant je hier in de zomer, is helaas niet het geval. Het titelnummer “Indian Summer” behoort tot een van de hoogtepunten van dit uitermate geslaagde album, vloeiende akkoorden van Francesco en subtiel fluitspel van Javier, meer moet dat niet zijn om met amice Ben te spreken. Het tempo vliegt omhoog in “Girotondo” (rond) , pure swing met aanstekelijk gebrom van de baritonsax. Er staan nog meer bijzonder fraaie composities op Indian Summer maar die mag de aanstaande luisteraar zelf ontdekken, aanschaffen dus dit album !

Jan van Leersum.